Nastawienie podczas nauki Kung Fu

Ostatnia aktualizacja 6 listopada, 2020

Często widzimy praktykujących Gong Fu (Kung Fu), którzy chcą osiągnąć poziom mistrza po 3-4 latach treningu. Nawet dziś ten fenomen nie mógłby się zdarzyć w Chinach. 10 lat ciężkiej pracy i nauki pod okiem mistrza to absolutne minimum aby dotrzeć do korzeni stylu. Zbyt wielu ćwiczących szuka mnogości form, sekwencji, kata zamiast sięgnąć głębiej i zrozumieć cel ruchu, doskonalić go i ćwiczyć się w jego zastosowaniu. Jestem bardzo rozczarowany widząc, że dzisiejsze pokolenie nie może doczekać się mianowania ich „mistrzem” lub „sifu” – że nie chcą ciężko zapracować na ten zaszczyt. Wydaje się, że pieniądze i fałszywa duma umiejscowiły się przed wewnętrzną satysfakcją i samodyscypliną. Jakość tradycyjnego Gong Fu traci przez ostatnie 20 lat ponieważ artyści sztuk walk zajmują się “kwiatami” i “gałęziami” różnych styli zamiast zgłębiać ich korzenie.

Kiedyś wziąłem pomarańczę i pokazałem ją moim uczniom pytając:
– Co to jest?
– Pomarańcza – odpowiedzieli.
– Czy wiecie jaka to jest pomarańcza?
– Oczywiście – powiedzieli wszyscy.
– Nie wiecie – powiedziałem – bo to jest plastikowa pomarańcza. Wygląda jak prawdziwa ale nie można jej obrać ani spróbować.
Potem wziąłem prawdziwą pomarańczę, obrałem i spytałem:
– Teraz kiedy zobaczyliście wnętrze, czy wiecie czym jest pomarańcza?
– Tak – odpowiedzieli – teraz naprawdę wiemy widząc środek.
– Nie, dopiero kiedy ugryziecie będziecie wiedzieć. Potem podałem im kawałki obranej pomarańczy i jeszcze raz spytałem.
– Teraz kiedy spróbowaliśmy – odpowiedzieli – już wiemy. Możemy nawet określić czy jest słodka czy kwaśna.
– Nie, nadal nie wiecie. Czy próbowaliście ziarenek w środku? Czy wiecie jak sadzić i pielęgnować krzew? Jakiej wody, gleby potrzeba? Jakiej pogody i nawożenia?
– Mistrzu czy to jest w porządku? Tą drogą to się ciągnie bez końca.
– I właśnie o to chodzi. Gong Fu jest jak ta pomarańcz. Im głębiej kopiesz tym więcej odkrywasz. Kiedy adept sztuk walk naprawdę rozumie tę zasadę staje się pokorny i szuka więcej. Ucząc się stylu musisz zdjąć tę skórę i posmakować wnętrza – nie możesz patrzyć tylko na to, co zewnętrzne. Kiedy spróbujesz, będziesz wiedział czy wolisz pomarańcze czy jabłka. Kiedy dokonujesz wyboru powinieneś studiować jak się sadzi i pielęgnuje. Ta wiedza rośnie ponieważ jest korzeniem nauki. Daje wiele owoców zamiast jednego. Jest to długi, bolesny i trudny proces.

Kung Fu znaczy przecież energia i czas

Ponieważ większość teorii jest taka sama, niezależnie od rodzaju “owocu”, jeśli gruntownie pojmiesz jedną, zrozumiesz pozostałe z mniejszym wysiłkiem. Nauka Gong Fu jest taka sama. Nie ma znaczenia który styl, defensywny czy ofensywny, podstawy pozostają takie same.

Chcąc zrozumieć korzeń jakiegoś stylu musisz szukać jego pochodzenia. W Chinach nazywamy to “SUH YUAN” (Trop Źródłowy) lub “JUEI YUAN” (Biec ku Początkowi). Dlatego musisz zapytać: Gdzie powstał mój styl? Kto jest mistrzem mojego mistrza? Co jest podstawą stylu? Co jest podstawą obrony i ataku?
Na przykład mało ludzi wie, że chińskie Chin Na jest przodkiem Jujitsu. Jak wielu trenujących Judo lub Jujitsu porównuje swój styl z jego źródłami
Podobnie smutna sprawa jest z Wushu, które w Chinach zaczyna wracać do prawdziwego Gong Fu, ale w USA i na Zachodzie wciąż kładzie nacisk na wygląd form. Wushu bez bojowych podstaw jest jak plastikowa pomarańcza.

Ucząc się pielęgnacji rośliny zauważasz, że im dłużej to robisz tym więcej jest do zrozumienia. Jakże więc możesz być usatysfakcjonowany? Im więcej rozumiesz, tym stajesz się pokorniejszy. Wiesz już od kogo możesz się uczyć – dopóki twój mistrz/nauczyciel jest skromny, dopóty nie popełnia błędu, nawet jeśli nie jest bardzo dobry z pewnością wkrótce będzie. Chińskie przysłowia mówią

Im wyżej bambus rośnie, tym niżej się ugina
Jak ponad niebem jest inne niebo, tak ponad talentem jest większy talent
Pokora zbiera, zadowolenie gubi