Ostatnia aktualizacja 5 listopada, 2020
Teorie (założenia) treningu są podstawą każdego stylu. Ze zrozumienia teorii wynikają ruchy i techniki. Jeżeli praktykujesz styl Żurawia niezgodnie z założeniami, wtedy techniki, które wykonujesz, nie mogą być uważane za styl Żurawia.
Biały Żuraw – styl twardo-miękki
Biały Żuraw jest uważany za styl twardo-miękki. To styl, w którym początkujący student zaczyna od „twardego” treningu, a później, stopniowo, przechodzi w trening „miękki”. Oznacza to także, że zaczynie od „zewnętrznego” – bardziej fizycznego aspektu praktyki, a następnie, powoli przejdzie do „wewnętrznego” aspektu – podkreślając wzmacnianie i rozwijanie Qi. Istnieje kilka powodów, dla których trening został skonstruowany w ten sposób:
- Początkującemu studentowi łatwiej jest być “twardym” a trudniej “miękkim”. Wynika to z faktu, że na początku łatwiej jest używać siły mięśni do walki. W dawnych czasach było konieczne jak najszybciej posiąść zdolność samoobrony . Zwykle trzyletni, „zewnętrzny” trening był wystarczający, aby zbudować ogólną dobrą kondycję.
- Teoria wzmacniania i rozwijania Qi jest trudniejsza do zrozumienia dla początkującego. Oprócz tego, wzmacnianie Qi było głęboką tajemnicą Jin, a uczeń często poznawał ją dopiero po długim okresie nauki, kiedy już zdobył zaufanie mistrza.
- Manifestacja „twardego” Jin jest łatwiejsza, natomiast „miękkiego” Jin – trudniejsza. Jest to również związane ze procesem rozwinięcia i wzmocnienia Qi. Innym powodem jest łatwość uszkodzenia więzadeł stawowych podczas manifestacji miękkiego Jin. Tymczasem podczas treningu „twardego” Jin zazwyczaj występuje mniej uszkodzeń stawów.
- Techniki bazujące na „miękkim” Jin są trudniejsze w wykonaniu. Na przykład skuteczna manifestacja wirującego, kontrolującego, prowadzącego, przyklejającego, czy przylegającego Jin zależy od wysokiego poziomu zrozumienia i umiejętności stosowania „słuchającego” Jin (tj. wyczucia skóry) oraz stopnia świadomości samej istoty Jin. Aby zdobyć wysokie umiejętności w Jin, ciało musi stać się bardzo „miękkie”, co pozwoli Qi krążyć gładko i bez przeszkód. Ta część treningu stylu Żurawia jest dokładnie taka sama jak w Taijiquan.
Z powyższych powodów mistrz, przyjmując nowego ucznia, zaczyna od treningu twardego Qigong Żurawia. Pomoże to początkującemu rozbudować siłę fizyczną nóg, ramion, palców i, przede wszystkim, tułowia (w tym kręgosłupa i klatki piersiowej). Za pomocą treningu twardego Qigong Żurawia uczeń zbuduje fundament-bazę, niezbędny do wykonywania twardych technik, zależących od siły i wytrzymałości mięśni. Do treningu wykorzystuje się niektóre z twardych sekwencji lub układów stylu Żurawia, jak np. San Zhan czy Jiao Zhan.
Zwykle, po kilku latach praktyki twardego Qigong i twardych sekwencji Żurawia, praktykujący stopniowo zaczyna trening miękkiego Qigong. Miękki Qigong Żurawia pozwoli ćwiczącemu rozbudować siłę i wytrzymałość więzadeł i ścięgien oraz nauczy jak budować Qi w dolnym Dan Tian i jak kierować Qi do kończyn za pomocą umysłu. Na tym poziomie, wyzwalane Jin będzie miękkie jak bicz.
Jest rzeczą powszechnie znaną w chińskich zewnętrznych stylach walki, że gdy student ćwiczy twardą część Qigong, i stosuje go w treningu sztuk walki przez jakiś czas, musi także stosować trening miękkiego Qigong aby zapobiec problemowi „Dyspersji (rozproszenia) Energii” (San Gong). Zwykle objawami rozproszenia energii są: gwałtowna degeneracja tułowia spowodowana zbyt dużym napięciem ciała, bóle stawów i nadciśnienie krwi. Powszechne są również uszkodzenia niższych partii pleców.
Ostatecznym celem treningu Białego Żurawia jest manifestacja miękko-twardego Jin w sposób skuteczny i wydajny. To znaczy – kiedy trzeba – być miękkim, a kiedy trzeba być twardym – stać się twardym. Wiele z Jin Białego Żurawia jest początkowo manifestowane jako miękkie (aby prowadzić Qi do kończyn), a tuż przed kontaktem z przeciwnikiem „twardnieją” aby chronić więzadła stawowe.
Jeżeli rozumiesz powyższą teorię treningu, to znaczy że jesteś na dobrej drodze swojego treningu.
Tłumaczenie Wiktor Tatara
Polecane dla Ciebie
