Rozwijanie fizycznego potencjału w sztukach walki – część 1 – Szkoła Kung Fu, Tai Chi i Qigong

Ostatnia aktualizacja 5 listopada, 2020

W ciągu wielu lat doświadczeń i treningów praktycy sztuk walki uświadomili sobie, ze w walce istnieją w zasadzie 3 czynniki, które decydują o wygranej i są to: szybkość, siła i technika. Nie możesz lekceważyć żadnego z nich, a trenowanie jednego, nie powinno być ze szkodą dla pozostałych.

Szybkość

W walce, najważniejszym czynnikiem jest szybkość. Jeśli jesteś szybszy od przeciwnika, zyskujesz lepszy dostęp do jego słabych punktów. Nawet jeśli posiadasz mały zasób sił i technik, to wciąż masz szansę na zadanie poważnych uszkodzeń, jeśli tylko wiesz gdzie i jak uderzać. Skuteczne atakowanie punktów witalnych takich jak nos, oczy, pachwina i gardło nie wymaga wiele mocy (a można w ten sposób oszołomić przeciwnika). Przewyższając rywala pod względem szybkości łatwiej jest także unikać jego ataków i kontr. Przez posiadanie przewagi w szybkości rozumiemy stan, w którym możesz skutecznie tworzyć okazję do uderzeń i odwrotu, zanim twój przeciwnik będzie miał szansę na reakcję.

Siła

*Trening siły chwytu – podrzucanie cegły*

Jeśli jesteś szybki, to kolejnym czynnikiem nad którym musisz pracować jest siła. Niektórzy ludzie wygrywają dzięki brutalnej sile – są bardziej umięśnieni i w lepszej formie od ciebie. Nawet jeśli jesteś w stanie uderzyć w słaby punkt, istnieje możliwość, że przeciwnik ciągle będzie mógł wytrzymać twój atak czy też szybko się z niego otrząsnąć. Jeśli ramiona, dłonie i nogi są słabe, podczas ataku możesz odnieść kontuzję uderzając w cel, który jest fizycznie twardszy od uderzającej ręki, dłoni czy stopy. Skuteczny wojownik nie może polegać wyłącznie na szybkości czy technice. Szybkość i siła są priorytetami w planie treningowym praktyka sztuk walki dlatego, że składają się na całościową przewagę fizyczną i stanowią fundament ogólnej skuteczności we wszystkich chińskich stylach walki.

Technika

Po szybkości i sile, trzecim najważniejszym czynnikiem jest nauka technik i ich zastosowań, która zawiera: metody przechwytywania ataków, poprawną pracę nóg, dokładne formy, płynność ruchów, techniki sekwencyjne i różne typy kopnięć, uderzeń, rzutów i dźwigni. Trening technik zawiera również łączenie różnych strategii walki. Pamiętaj, że wszystkie 'dobre’ techniki (niezależnie z jakiego stylu pochodzą) muszą podążać za pewnymi podstawowymi regułami. Na przykład, wszystkie (ofensywne jak i defensywne) techniki muszą brać pod uwagę jak bardzo odsłonięte i podatne na zagrożenia są twoje własne punkty witalne podczas ich zastosowania.

Teraz, ze zrozumieniem istoty szybkości, siły i techniki, możemy zacząć analizować te trzy czynniki pod względem hierarchii. Może poznałeś lub znasz wyszkolonego praktyka sztuk walki, który został pokonany przez ludzi bez jakiegokolwiek przygotowania w tej dziedzinie. Czasami środowisko sztuk walki jest przez to wyśmiewane. Jak to się dzieje? Przeważnie taka sytuacja jest prostym przykładem przedkładania techniki nad szybkość i siłę. Nie ma znaczenia ile różnych typów technik (skoków, uderzeń, kopnięć, rzutów, dźwigni) jesteś w stanie wykonać. Jeśli ich wykonanie lub reakcja zabiera pół sekundy za długo, twój przeciwnik prawdopodobnie uderzy cię pierwszy. Naprawdę zabiera to pół sekundy, jeśli nie mniej. Podobnie jest, jeśli atak jest zbyt słaby – przeciwnik może szybko otrząsnąć się po nim i wziąć odwet. Jeśli wszystkie twoje ataki są nieefektywne, ostatecznie zmęczysz się i przegrasz walkę. Weźmy pod uwagę odwrotną sytuację – masz lepszą szybkość i siłę, ale słabszą technikę. Nawet jeśli wykonasz technikę niedokładnie, to i tak prawdopodobnie będziesz w stanie poradzić sobie z błędami, dzięki szybkości i sile – czy to będąc wystarczająco szybkim, aby uciec od nadchodzącego niebezpieczeństwa, czy też będąc wystarczająco silnym, aby przetrwać nieoczekiwany wstrząs. W wielu przypadkach wiedza i zastosowanie złożonych technik jest użyteczne jedynie przeciwko przeciwnikom, którzy efektywnie wykonują podobne techniki przeciwko tobie. W przeciwnym razie takie ruchy są zbyteczne, zwłaszcza, gdy jesteś zainteresowany wygraną walki przeciwko przeciętnemu człowiekowi.

Budowanie potencjału twojego ciała (rozwijanie szybkości, siły itp.) jest kluczem w ćwiczeniach i treningu. Tradycyjne chińskie sztuki walki wymagają wielkiej pilności w rozwijaniu mocy i szybkości. Około 80-85% treningów praktyka sztuk walki poświęconych jest na poprawianie kondycji i samotne ćwiczenia, a nauka technik zajmuję jedynie 15-20%. Istotne jest jednak, aby znać swoje ograniczenia i nie przekraczać punktu urazowego.

Ciało każdego z nas jest inne – posiada różne słabe i mocne strony. W związku z tym do osiągnięcia określonego rezultatu, każdemu z nas, potrzebny będzie inny program treningowy. Dla przykładu, kowal miałby zapewne bardzo silne ramiona na początku swojej praktyki i można oczekiwać, że rozwinięcie oczekiwanej siły ramion zajęłoby mu może połowę czasu, jaki potrzebowałby na to przeciętny praktyk. Jeśli zwykły człowiek spróbuje podążać tym samym planem treningowym, istnieje możliwość uszkodzenia ramion poprzez ich przeciążenie.

Budowanie fizycznego potencjału jest długim i stopniowym procesem, zajmującym zazwyczaj wiele lat. Musisz więc nauczyć się trenować zgodnie z możliwościami własnego ciała i być cierpliwym. Nie możesz jednak być zbyt pasywnym i nadmiernie ostrożnym w treningu. W przeciwnym razie kondycja ciała będzie się utrzymywać na stałym poziomie. Naucz się jak pokonywać swoje ograniczenia, ponieważ to pozwoli ci się doskonalić, ale także znaj określenie „przesada” aby unikać urazów. Uszkodzenia ciała stają się trudniejsze do wyleczenia z wiekiem, więc kiedy się przydarzą musimy je leczyć niezwłocznie i skutecznie. W dawnych czasach było wiele ziół i specjalnych lekarstw, wspomagających akupunkturę i masaż, które pomagały trenującym odbudować siłę podczas procesu regeneracji. Zapamiętaj – zapobieganie urazom jest najlepszą ochroną i sposobem treningu, tym bardziej, iż istnieje wiele urazów, których nie można wyleczyć w 100%.

Autor: Nicholas Yang (YMAA Boston)

Tłumaczenie: Jakub Sroka (YMAA Kraków)